II Zakon Świętego Franciszka, czyli Klaryski

17 km. od Niepokalanowa znajdują się Miedniewice, a tu: XVIII-wieczny klasztor, przylegający do Sanktuarium Matki Bożej Świętorodzinnej. Nie każdy wie, że klasztor ten – klasztor sióstr klarysek powstał jako wotum wdzięczności za kanonizację św. Maksymiliana!
***
W dniu wspomnienia św. Klary, zachęcamy gorąco do podjęcia modlitwy za Siostry Klaryski.

Na ziemiach polskich klasztory sióstr klarysek powstawały w różnych miejscach i na skutek historycznych wydarzeń zostawały zamykane. Pierwsza wspólnota założona w Sandomierzu przez pierwszą polską klaryskę – bł. Salomeę – powstała w 1245 r. jeszcze za życia Klary. Do połowy lat osiemdziesiątych XX w. przetrwały tylko dwa najstarsze XIII–wieczne klasztory: w Krakowie i Starym Sączu. Oprócz nich obecnie siostry klaryski są jeszcze w: Miedniewicach k./Niepokalanowa, Skaryszewie, Sitańcu/k. Zamościa i Sandomierzu.

Na terenie Warszawskiej Prowincji Ojców Franciszkanów, znajdują się klasztory sióstr klarysek w Miedniewicach i Sitańcu.

KLASZTOR SIÓSTR KLARYSEK W MIEDNIEWICACH

Kapituła Prowincji Matki Bożej Niepokalanej (Prowincja Warszawska) w 1983 r. zdecydowała, aby przeszczepić na teren prowincji siostry Zakonu Świętej Klary. Okazja sprowadzenia klarysek na teren, gdzie posługują ojcowie i bracia z prowincji warszawskiej, była szczególna. Klasztor sióstr został pomyślany jako wotum wdzięczności za kanonizację św. Maksymiliana.

Franciszkanie ofiarowali siostrom wyjątkowe miejsce, znajdujące się zaledwie 17 km od Niepokalanowa: XVIII-wieczny klasztor w Miedniewicach, przylegający do Sanktuarium, w którym od 300 lat czczona jest Maryja w Cudownym Obrazie Świętej Rodziny. Pierwsze dwie siostry: s. M. Celina Tomaszek i s. M. Wirginia Lupa przybyły tu ze Starego Sącza 23 IX 1986 r., a pozostałe 4 siostry – dwa miesiące później. Zamknięcie klauzury w obecności ówczesnego prowincjała o. Mariusza Paczóskiego miało miejsce w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – 8 XII 1986 r.

Obecność przy maryjnym sanktuarium, bliskość klasztoru niepokalanowskiego i franciszkańsko-klariański charyzmat tworzą klimat naszego modlitewnego posługiwania. Nieustannie poznajemy Boga i oddajemy Mu chwałę. Jednocześnie wstawiamy się do Niego za tymi, którzy prosili nas o modlitwę i za tymi, którzy jej najbardziej potrzebują.

http://www.miedniewice.franciszkanie-warszawa.pl/

KLASZTOR SIÓSTR KLARYSEK W SITAŃCU

Do Zamościa przybyły siostry po raz pierwszy w 1676 roku ze Starego Sącza, z klasztoru ufundowanego przez Św. Kingę. Żyły tu, pracowały i modliły się przez ponad sto lat.

W roku 1781 cesarz Józef II wydał dekret nakazujący kasatę zakonów kontemplacyjnych, na mocy którego zniesiono wiele klasztorów, a pośród nich i klasztory Klarysek w Gnieźnie, Śremie, Chęcinach, Kaliszu i Zamościu. 3 lutego 1782 roku zmuszono siostry konwentu zamojskiego do opuszczenia murów klasztornych.

Po 213 latach przerwy, w 1995 roku, siostry ze Starego Sącza powróciły tu znowu, bo życie kontemplacyjno – klauzurowe mimo wysiłków wielu usiłujących je zniszczyć, wciąż się odradza i wciąż są ludzie, których powołuje Pan, by dawali świadectwo, że Królestwo Boże na ziemi wzrasta i rozwija się tak jak zostało założone, przez ciche i ukryte życie tych, którzy pełnią wolę Boga.

http://www.klaryski.com.pl/

Fot. za: klaryski.pl