8 grudnia – Uroczystość Niepokalanego Poczęcia

Prawda o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest dogmatem wiary. Ogłosił go uroczyście 8 grudnia 1854 r. bullą Ineffabilis Deus papież Pius IX w bazylice św. Piotra w Rzymie w obecności 54 kardynałów i 140 arcybiskupów i biskupów. Papież pisał tak:
Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć.

Tym samym kto by tej prawdzie zaprzeczał, sam wyłączyłby się ze społeczności Kościoła, stałby się odstępcą i winnym herezji.

W czasie objawień w Lourdes w 1858 r. Maryja potwierdziła ogłoszony zaledwie cztery lata wcześniej dogmat. Bernardecie Soubirous przedstawiła się mówiąc: „Jestem Niepokalane Poczęcie”.

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP to święto bardzo ważna dla ojca Maksymiliana. To właśnie Matce Bożej Niepokalanej poświęcił swoje życie i wszystkie siły. 8 grudnia podejmował wiele dzieł, by oddać je Niepokalanej. Tak było też z Radiem.

Dokładnie 08 grudnia 1938 roku, ok. 19.00 – „SP 3 Radio Niepokalanów”, jak brzmiała oficjalna wówczas nazwa rozgłośni, wyemitowało fragment melodii pieśni „Po górach, dolinach” i nadało pierwszą próbną audycję. Na cześć Maryi Niepokalanej powstały, założony przez św. Maksymiliana Niepokalanów, a także Radio Niepokalanów, Wydawnictwo Ojców Franciszkanów Niepokalanów, Rycerz Niepokalanej i Rycerstwo Niepokalanej.

Modlitwa św. Maksymiliana
Niepokalana, nieba i ziemi Królowo,
Ucieczko grzesznych i Matko nasza najmiłościwsza.
Ty, której Bóg cały porządek miłosierdzia powierzyć raczył,
ja niegodny grzesznik,
rzucam się do stóp Twoich kornie błagając,
abyś mnie całego i zupełnie
za rzecz i własność swoją przyjąć raczyła
i uczyniła ze mną,
wraz ze wszystkimi władzami mej duszy i ciała,
i z całym mym życiem, śmiercią i wiecznością,
cokolwiek Ci się podoba.
Użyj także, jeżeli zechcesz,
mnie całego bez żadnego zastrzeżenia,
do dokonania tego, co o Tobie powiedziano:
„Ona zetrze głowę twoją”,
jako też: „Wszystkie herezje
samaś zniszczyła na całym świecie”,
abym w Twoich niepokalanych i najmiłościwszych rękach
stał się użytecznym narzędziem
do zaszczepienia i jak najsilniejszego wzrostu Twej chwały
w tylu zabłąkanych i obojętnych duszach,
a w ten sposób do jak największego rozszerzenia
błogiego Królestwa Najświętszego Serca Jezusowego;
albowiem gdzie Ty wejdziesz,
tam łaskę nawrócenia i uświęcenia wypraszasz,
przez Twoje bowiem ręce
wszelkie łaski Najsłodszego Serca Jezusowego
na nas spływają.
K. Dozwól mi chwalić Cię, Panno Przenajświętsza.
W. Daj mi moc przeciw nieprzyjaciołom Twoim.