Sanktuarium Bożego Miłosierdzia: MIŁOSIERDZIE DAJE ŻYCIE – Nocne Czuwanie z 3 na 4 września 2021

Z okazji 10-lecia istnienia Sekcja „Bakhita” do spraw Przeciwdziałania Współczesnym Formom Niewolnictwa i Pomocy Ofiarom organizuje czuwanie, które odbędzie się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, w nocy z 3 na 4 września 2021 roku. Tematem czuwania jest hasło MIŁOSIERDZIE DAJE ŻYCIE.

W programie czuwania, które rozpocznie się o godz. 20.00, będą miały miejsce:
– Wniesienie relikwii św. Bakhity
– Eucharystia pod przewodnictwem ks. arcybiskupa Grzegorza Rysia
– Godzina świadectw osób, które doświadczyły przebaczenia i same przebaczyły
– Konferencja „Cud przebaczenia” (ks. dr Krzysztof Matuszewski)
– Adoracja oraz możliwość Sakramentu Pojednania
– Uwielbienie
– Zakończenie Koronką do Miłosierdzia Bożego o godzinie 3.00

Serdecznie zapraszamy do udziału w czuwaniu, osobiście w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie – Łagiewnikach lub łącząc się za pomocą transmisji internetowej. Prosimy o modlitwę za ofiary handlu ludźmi, a także w intencji trwających przygotowań oraz o błogosławione owoce czuwania.

Sieć Bakhita do Spraw Przeciwdziałania i Pomocy Ofiarom Współczesnych Form Niewolnictwa jest międzyzakonną siecią współpracy i wsparcia, stworzoną w celu zwalczania i zapobiegania handlowi ludźmi oraz pomocy pokrzywdzonym w wyniku tego procederu. Członkami ogólnopolskiej Sieci Bakhita są osoby należące do różnych zgromadzeń zakonnych, stowarzyszeń, a także świeccy oddani tej sprawie. Wśród nich są osoby bezpośrednio pracujące z ofiarami handlu ludźmi, pracujące w różnego rodzaju instytucjach pomocowych oraz osoby zaangażowane w szeroko rozumianą prewencję i działalność edukacyjno-profilaktyczną.

Sieć Bakhita istnieje od 2011 roku. Jest nieformalną grupą wsparcia; przynależność do niej daje różnego rodzaju możliwości włączenia się i działania. Obecnie Sieć jest reprezentowana przez ok. 19 zgromadzeń zakonnych. Zarząd Sieci stanowi Sekcja Bakhita działająca w ramach Komisji Dzieł Charytatywnych przy Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Polsce.

Sieć przyjęła nazwę BAKHITA od imienia wciąż inspirującej postaci – Józefiny Bakhity – sudańskiej niewolnicy, później siostry Kanosjanki, która mimo wielu cierpień i życiowych dramatów odzyskała nie tylko wolność i godność, ale dzięki wielkiemu zaufaniu Bogu i promieniującej dobroci, doszła do świętości. Szacunek i podziw budzi jej współpraca z łaską Bożą, dzięki której zdobyła się na przebaczenie oprawcom, którzy w brutalny sposób obchodzili się z nią przez wiele lat. Jej przykład umacnia nadzieję, że ludzkie życie może zostać odbudowane, a rany zabliźnione.

U podstaw wspólnej inicjatywy Sieci znajduje się wizja człowieka stworzonego na obraz i podobieństwo Boga oraz głębokie przekonanie o nienaruszalnym prawie osoby ludzkiej do poszanowania jej wolności i godności. Świadomość, że to podstawowe prawo jest tak często łamane w naszym społeczeństwie, skłoniła zgromadzenia zakonne oraz osoby świeckie do połączenia wysiłków i wspólnego szukania sposobów przeciwdziałania handlowi ludźmi, który został nazwany zbrodnią naszych czasów i raną na ciele Chrystusa.
Z drugiej strony Sieć czuje się wezwana do obrony i wspomagania tych, którzy są słabsi, bezbronni i często bezsilni wobec szerzących się form zniewolenia i wykorzystania. Myśl tę potwierdzają słowa Papieża Franciszka: Dla chrześcijan jest rzeczą nieodzowną, by być blisko nowych form ubóstwa, w których jesteśmy wezwani do rozpoznania cierpiącego Chrystusa (…) Jesteśmy powołani do zatroszczenia się o kruchość ludzi i świata, w którym żyjemy (EG 210 i 216).

Dzisiejszy świat nie uporał się z porzuconym w poprzednich wiekach niewolnictwem, a wręcz przeciwnie, znajduje nowe, czasem jeszcze bardziej perfidne i wynaturzone jego formy. Dlatego też istnieje nagląca potrzeba odpowiedzi na wezwanie zawarte w Słowie Bożym, aby rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i połamać wszelkie jarzmo.

Przyjmując z wiarą to zaproszenie, chcemy wyjść ku ubogim, pozostawionym „na peryferiach egzystencjalnych”, ku krzywdzonym i wykorzystywanym za zasłoną milczenia i obojętności. Chcemy być znakiem miłosiernej miłości Boga, który troszczy się i pragnie szczęścia każdego człowieka.