Pragniesz pełnić wolę Bożą? Pomódl się do św. Rafki!
23 marca wspominamy św. Rafkę – patronkę m.in. chorych, cierpiących, skłóconych, prześladowanych, a także rozeznających wolę Bożą.
Święta Rafka urodziła się 29 czerwca 1832 roku w Himlaya, w wiosce położonej w dystrykcie Metn (Al-Matin). Była jedynym dzieckiem Murada Sabera el-Szobok er-Rejis i Rafki Gemayel.
W dniu 7 lipca 1832 r. otrzymała na chrzcie imię Butrosiej (żeńska forma imienia “Piotr”). Rodzice od najmłodszych lat uczyli ją miłości do Boga i codziennej modlitwy.
Jej matka umarła w 1839 r. gdy Rafka miała 7 lat. To traumatyczne wydarzenie miało wpływ na całe życie świętej. Jej ojciec popadł w poważne kłopoty finansowe. W 1843 r. zdecydował się oddać córkę na służbę do Libańczyka Asada al-Badałego, zamieszkałego w Damaszku w Syrii. Przebywała tam w latach 1842–1846. Kiedy w 1847 roku Rafka wróciła do domu rodzinnego, okazało się że, pod jej nieobecność, ojciec ponownie się ożenił.
Rafka była młodą, piękną dziewczyną, odznaczała się miłą aparycją, łagodnością, wdziękiem i melodyjnym głosem. Ciotka ze strony matki chciała, by poślubiła syna jej brata. Wówczas Rafka poprosiła, by Bóg pomógł jej podjąć decyzję zgodną z Jego wolą. Wtedy z wielką radością odkryła w sobie powołanie do życia zakonnego.
W październiku 1885 roku podczas modlitwy prosiła Boga, by dał jej udział w zbawczej męce Chrystusa. Kierowana łaską Bożą, cierpiała z powodu wielu dolegliwości, znosząc je z cierpliwością i pokorą. Jej modlitwy zostały wysłuchane. Z każdym rokiem Chrystus otaczał ją swym cierpieniem. W 1899 roku Rafka całkowicie straciła wzrok, a wkrótce także została sparaliżowana. Nieustannie dziękowała Bogu za wszystko, szczególnie za dar cierpienia. Zmarła w dniu 23 marca 1914 roku.
Pochowana została na klasztornym cmentarzu. Przez trzy noce po jej pochówku nad grobem promieniowało bardzo jasne światło. Za jej wstawiennictwem zostało wyproszonych u Boga wiele łask i cudów. Chorzy doznawali niewytłumaczalnych medycznie uzdrowień.
Wymagane dokumenty do beatyfikacji przekazane zostały Stolicy Apostolskiej 23 grudnia 1925 r., a 10 lipca roku 1926 r. jej relikwie zostały przeniesione do klasztornego kościoła.
Papież Jan Paweł II ogłosił Rafkę, Sługą Bożą w dniu 11 lutego 1982r.; Błogosławioną w dniu 17 listopada 1985; a 2 czerwca 1999 roku przedstawił światu chrześcijańskiemu Rafkę jako przykład i wzór dla wiernych w wielkim umiłowaniu Eucharystii; 10 czerwca 2001 r. została ogłoszona świętą. Był to dzień uroczystości Trójcy Przenajświętszej. Do Watykanu przybyło kilkadziesiąt tysięcy rzymian i pielgrzymów z Włoch oraz z innych krajów i kontynentów, wśród nich m.in. 12 tysięcy Libańczyków. Papież powiedział wówczas: „Na Bliskim Wschodzie, tak ciężko doświadczonym przez liczne krwawe konflikty i tyle niezawinionych cierpień, świadectwo tej libańskiej zakonnicy pozostaje źródłem ufności dla wszystkich skrzywdzonych. Żyła ona zawsze w ścisłej więzi z Chrystusem i tak jak On nigdy nie zwątpiła w człowieka. Dlatego właśnie jej przykład jest wiarygodnym znakiem, ukazującym, że tajemnica paschalna Chrystusa wciąż przemienia świat, aby zakiełkowała w nim nadzieja nowego życia, ofiarowana wszystkim ludziom dobrej woli”.
Tekst: https://maronici.pl/brewiarz.pl
Fot.: https://maronici.pl
MODLITW DO ŚW. RAFKI
Jezu Chryste, który głęboko przenikałeś życie Świętej Rafki jako nauczycielki, pracownicy, modlącej się zakonnicy i uczestniczki Twojej Męki. Prosimy Cię, za jej wstawiennictwem byś błogosławił nasze dzieci, prowadził naszą młodzież, uświęcał stan duchowny, troski rodziców zamieniał w łaski, dał ulgę cierpiącym i wysłuchał modlitw tych, którzy w Twoje imię zbierają się w kościołach i klasztorach na całym świecie. Panie, Ty który wypełniłeś życie Świętej Rafki wieczną światłością, daj nam życie pełne wiary, nadziei i miłości, abyśmy mogli Ciebie wychwalać wspólnie ze Świętą Rafką, Maryją Dziewicą i wszystkimi świętymi modlitwą wdzięczności Tobie, Ojcu i Duchowi Świętemu teraz i na wieki wieków. Amen.
IMPRIMATUR: Za zgodą Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej
Przeczytaj także:
„Serce Krzyża” – najważniejsza książka w literaturze arabskiej o św. Rafce w j. polskim
