„O dar apostolstwa i męczeństwa” – 104. rocznica drugiej Mszy świętej odprawianej przez o. Maksymiliana

30 kwietnia – 104. rocznica drugiej Mszy świętej odprawianej samodzielnie przez o. Maksymiliana. Miało to miejsce 30 kwietnia 1918 r. Warto zwrócić uwagę na treść intencji, w której o. Kolbe sprawował tę Eucharystię. Brzmiała ona: „O dar apostolstwa i męczeństwa”!

Prowincjał o. Grzegorz Bartosik we wstępie do książki „Widziałem człowieka niezwykłego” zauważa:

„Kiedy patrzymy na kolejne etapy życia Rajmunda Kolbego (w zakonie Ojca Maksymiliana), to widzimy, że od młodych lat był wielkim maksymalistą. Ten życiowy maksymalizm znalazł swą realizacje w życiu zakonnym i kapłańskim. Jego streszczeniem stał się punkt pierwszy regulaminu życiowego o. Maksymiliana Kolbego, który brzmiał: „muszę być świętym jak największym”. A ponieważ wśród świętych największymi są męczennicy – zgodnie ze słowami Pana Jezusa: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15,13), o. Maksymilian marzył o męczeństwie. Chciał bowiem upodobnić się do Chrystusa nie tylko poprzez życie zgodne z zasadami Ewangelii, ale także poprzez oddanie życia za Chrystusa i bliźnich. To pragnienie miłości bez granic wyraziła intencja jego drugiej Mszy świętej odprawianej samodzielnie (30 kwietnia 1918 r. na grobie św. Piotra w Rzymie), która brzmiała: „o dar apostolstwa i męczeństwa.”