4 października: uroczystość św. Franciszka z Asyżu
Święty Franciszek z Asyżu (Jan Bernardone) urodził się w 1181 lub w 1182 roku w rodzinie Piotra i Joanny (zwanej także Piką) Bernardone, w jednym z mniejszych miast włoskich – Asyżu (leży w pobliżu Perugii, w prowincji Umbria).
„Prawie do 25 roku życia wraz z rówieśnikami brnął w próżności, a w pogoni za próżną chwałą, nie dał się nikomu prześcignąć, w żartach, w krotochwilach, w piosenkach, w pięknych strojach”.
Walczy w wojnie między Perugią a Asyżemi trafia do niewoli (1202 r.). Po roku wraca do Asyżu bardzo chory i przeżywa początki duchowego nawrócenia. Franciszek rezygnuje z poszukiwania sławy rycerskiej i rozpoczyna drogę duchową.
24 lutego 1208 roku pod wpływem słów Ewangelii postanowił głosić Słowo Boże, nawołując mieszkańców Asyżu do pokuty i nawrócenia. Ta działalność spowodowała, że do Franciszka zaczęli dołączać inni młodzi mężczyźni, tworząc pierwszą wspólnotę Pokutników z Asyżu. W 1209 lub 1210 roku papież Innocenty III ustnie zatwierdza w Rzymie sposób życia asyskich pokutników. Pierwsi franciszkanie zamieszkują najpierw w starej szopie w Rivo Torto, a później w szałasach pod Asyżem wokół malutkiego kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Anielskiej (Porcjunkula).
Podczas modlitwy w ruinach kościółka św. Damiana słyszy słowa Boga: „Franciszku, idź i napraw mój Dom, który, jak widzisz, cały ulega zniszczeniu „. Od tego momentu Święty własnymi rękoma z wyżebranych materiałów remontuje pięć małych kościółków, a praca fizyczna staje się dla niego forma miłości Boga.
W 1217 roku św. Franciszek zwołuje do Porcjunkuli pierwszą kapitułę braci (zjazd zakonników służący wzajemnej integracji i wyznaczeniu kierunków działania), który gromadzi ok. 5 tysięcy zakonników.
29 listopada 1223 roku papież Honoriusz III ostatecznie zatwierdza ułożoną przez Franciszka Regułę życia zakonników.
W Wigilię 1223 roku Franciszek udaje się do miasteczka Greccio, gdzie w raz z jego mieszkańcami przeżywa tajemnicę Bożego Narodzenia organizując pierwszą w historii „żywą szopkę”.
Na dwa lata przed śmiercią w 1224 roku św. Franciszek przebywa na szczycie góry La Verna (Alwernia), gdzie otrzymuje na swoim ciele święte znaki męki Jezusa Chrystusa tzw. stygmaty (pięć ran Chrystusa Ukrzyżowanego).
3 października 1226 roku Franciszek umiera w otoczeniu swych braci, leżąc – z wyboru – nagi na ziemi przy kościele pod wezwaniem Matki Bożej Anielskiej. Przed samą śmiercią prosił jeszcze braci, by mu odśpiewali pieśń słoneczną, potem wysłuchał fragmentu Ewangelii według św. Jana i pobłogosławił swoich duchowych synów.
16 lipca 1228 roku papież Grzegorz IX ogłosił Franciszka świętym Kościoła rzymskokatolickiego.
Tekst za: franciszkanie.pl
