20 maja wspominamy św. Bernardyna ze Sieny, prezbitera (+ 1444)
Św. Bernardyn ze Sieny – zakonnik, doktor Kościoła. Wcześnie osierocony, wychowywał się u krewnych. Miał 19 lat, kiedy skończył prawo w Sienie. w 1402 roku wstąpił do franciszkanów. w dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie. Dał początek nowej gałęzi zakonu – zwanego obserwantami (u nas bernardynami) – wprowadzając surową regułę. Bernardyn jako wybitny mówca przemierzał ówczesną Italię. Jego kazania oddziaływały na wielu słuchaczy. Twórca cennych dzieł teologicznych. Znany z gorliwej modlitwy i szczególnej czci Imienia Jezus. Nabożeństwo do Imienia Zbawiciela zawdzięcza mu decydujący rozwój. Brał udział w Soborze Florenckim (1439), gdzie działał na rzecz zjednoczenia Greckiego Kościoła Ortodoksyjnego z Katolickim. Zmarł w Aquili i tam go pochowano. Jest patronem bernardynów, Sieny, oraz tkaczy. Orędownikiem chorych na gardło i krwawiących.
Wśród bernardynów są polscy błogosławieni i święci: Szymon z Lipnicy, Jan z Dukli, Władysław z Gielniowa. Wywarli oni poważny wpływ na życie religijne w Polsce.
W ikonografii: Święty przedstawiany jest w habicie bernardyńskim; czasem jako kaznodzieja.
Jego atrybutami są: u nóg trzy infuły, których odmówił; otwarta księga; krzyż z monogramem IHS; w ręku monogram IHS w promieniach.
Tekst za: brewiarz.pl
Na zdjęciu: Figura św. Bernardyna ze Sieny podczas peregrynacji w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Przeworsku. Fot.
